هر آنکه نیست درون دلش ولای تو به آتشش فکند در جزا خدای تو تو پادشاهی و بر بام گنبد دوار در اهتزاز بود تا ابد لوای تو الا وجود فدایت قدم بزن که دمی ملک به دیده کند سرمه خاک پای تو